کلاف سردرگم

"ملالی نیست جز گم شدن گاه به گاه خیالی دور که مردم به آن شادمانی بی سبب می گویند." 

به عنوان مقدمه سایت "کودک سالم" یه تاپیک تو نی نی سایت راه انداختم به نام "کوچولوهای باسواد" که مقدمه ای برای تبادل نظر مامانا باشه . خیلی خوب استقبال شد . واقعا قبول دارم هرچه از دل برآید لاجرم بر دل نشیند. ولی...

ولی کلا خوب نیستم. بهم ریختم مثل یه کلاف سردرگم شدم. این یعنی ناشکری؟ اینکه دختر 2 سال و 9 ماهت تیه جورایی نابغه باشه ولی شدیدا نگران و مضطرب باشی یعنی ناشکری؟ 

 وجودت برام بالاترین شادیه فرشته ی زیبای من! حرفات که خیلی بزرگتر از سنته . رفتارای منطقیت و حتی قدرت تخیل بی حد و مرزت.

داریم با همدیگه با تبلتت بازی می کنیم و یکدفعه تگام می کنی و می گی: قربون چشات برم ومن حسابی شاکی که نه مامی فقط مامانا باید این حرفارو بزنن و تو می گی : مامی ما هردومون خانم هستیم . و من نمی دونم جمله آخرتو چطوری تفسیر کنم.

تو مهمونی با دختر دوستمون هم بازی شدی . اون کلاس 4 دبستانه . یعنی در خونشو می زنی و ازش می پرسی چکار می کردی و دوستت میگه داشتم خونمو تمیز می کردم بهش جواب می دی ببخشید حازمت شدم (منظورت مزاحم بود.)

دیگه از بزرگ شدن روزبروزت نمی نویسم از تغییرات سریعت نمی گم فقط به مسیری نگاه می کنم که من جا موندم ! ستاره من! دخترکم من جا موندم و ...

و هنوز تحقیقام در مورد جایی که بتونه در رابطه با پرورش تو بهم کمک کنه بی نتیجه است . خیلی زود با چیزی که وحشت داشتم روبرو شدم . حالا من چکار کنم؟ حالا من با نابغه کوچولوی خودم چکار کنم؟ یه زمانی فقط بر اساس حس مادری می گی بچهم خیلی باهوشه ولی یه زمانی بر اساس تستای معتبر جهانی رو کاغذ بهت عدد و رقم می دن که بله ایشون سرآمده و جزو 2-3 درصد بالای دهکه و ...

دچار یه حس مسخره شدم -یاس فلسفی- یعنی اینکه خب که چی؟ 2 سال و اندی همه تلاشمو کردم به زعم خودم که سالهای طلایی زندگیت رو از دست ندم اگه ندونم از این به بعد چکار کنم چه فایده ؟

دارم هذیون می گم . پرت وپلا شایدم این پست رو پاک کنم ولی نیاز داشتم که بنویسم . در تاریکترین شبهای زندگیم همیشه دانای کلی بوده که بهم راه رو نشون داده حتما این دفعه هم خودش بهم کمک می کنه و این یعنی هنوز توکل دارم و این یعنی هنوز امیدوارم پس هستم.